Białe certyfikaty dla transportu
Sejm rozpatruje projekt legislacyjny rozszerzający białą certyfikację na przedsiębiorstwa transportowe.
19 lutego skierowano do Sejmu rządowy projekt nowelizacji Ustawy o efektywności energetycznej, który opracowano na potrzeby implementacji Dyrektywy 2018/2002/UE. Uzasadnienie projektu wykazuje niedobór białych certyfikatów na rynku, w związku z czym rząd zdecydował się skorzystać z uprawnień przyznanych na podstawie dyrektywy, na mocy których objęto sektor transportowy celami dotyczącymi efektywności energetycznej do 2030 r. Dodatkowo uznano podniesienie efektywności w transporcie, jako użyteczne na potrzeby generalnej oszczędności energetycznej. W konsekwencji rozszerzenia wspomnianych obowiązków, umożliwi posługiwanie się białymi certyfikatami przez uczestników tego obrotu.
Przyjęcie projektu doprowadziłoby więc m.in. do rozszerzenia katalogu rodzajów przedsięwzięć objętych systemem świadectw efektywności energetycznej o takie, które mogą być realizowane przez sektor paliw ciekłych wykorzystywanych w transporcie drogowym lub kolejowym. Ponieważ proponuję się zdefiniowanie paliw ciekłych w projekcie, w praktyce obejmuje to: instalacje wytwarzania, magazynowania i przeładunku paliw ciekłych, rurociągi przesyłowe lub dystrybucyjne paliw ciekłych, stacje paliw ciekłych oraz środki transportu paliw ciekłych.
Przyznawanie certyfikatu ocenia się przed czynnością, na mocy której dany podmiot uzyskuje do niego prawo, na podstawie przedstawionej dokumentacji oraz z uwzględnieniem oszczędność za cały okres eksploatacji urządzenia lub przedsięwzięcia.
Propozycje zmian dla przedsiębiorców
Firma Ernst and Young przedstawiała przekrojowy raport zawierający rekomendacje w kontekście zmian klimatycznych i zrównoważonego rozwoju.
Dokument niedawno opublikowany przez Ernst and Young porusza zasadnicze, choć nieoczywiste zagadnienia związane z skutecznym zarządzaniem, odpowiadającym koniecznym warunkom materii pro-środowiskowej, w tym: zagrożenie finansowe oraz rzeczywistej ekologiczności danych rozwiązań.
Między najważniejszymi czynnikami, które stawia przed nami polityka pro-ekologiczności należy wymienić różnorodność podejść poszczególnych organów decyzyjnych oraz idącą za tym szybką zmienność regulacji – czy to na poziomie organizacji międzynarodowych, jak i danych państw. Prowadzi to nas to pogłębiania się różnic w prawie np. UE i USA, jeżeli chodzi o zagadnienia środowiskowe. Zmienność sytuacji na tym polu interesuje więc przede wszystkim międzynarodowych przedsiębiorców. W naszej ocenie przełoży się to pośrednio na albo wypracowanie porozumień na poziomie ponadpaństwowym, albo mnożenie trudności prawnych związanych z operowaniem pod różnymi jurysdykcjami.
Ponieważ finanse to główne wyzwanie dla transformacji energetycznych, należy podkreślić uzależnienie ich rozwoju od gospodarek finansowych. Odnośnie do tego, warto dodać, że rozwój rynków finansowych wprost odciśnie się na dostępnych możliwościach inwestycyjnych w projekty energetyczne.
Do nieodzownych kwestii powinniśmy także dodać definiowanie ryzyka związanego z prawem środowiskowym, ponieważ pojawia się cała kaskada form, w których ono wynika: w charakterze reputacji, kondycji finansowej, czy gruntownego przeanalizowania modelu biznesowego.